secangkir kopi

SING BAGUS ATINE

SAPA KANG CEMBURUH IKU NEMU PAKEWUH
Satriya lan wanita utama iku kudu percaya marang Hyang Sukma, rumangspa yen kawula, marga sapa kang samar utawa was iku bakal tiwas.
Iku ana paribasane : ora-ora diarani, suwe-suwe tak lakoni, yen manungsa rumangsa duwe Gusti, iku kudu bagus ati, dadi yen ana tindak kang nasar ati, iku kudu dianti trima keri, ora orane yen bakal lara ati, iku biasane akeh-akeh oleh ganti kang merak ati, iku akeh kang wus bukti.
Dene yen sira nglunja-lunja kurang narima, tansah nuruti angkara murka iku bakal ketula-tula, sangsara kang den arani kesiku dendaning angkara, saya tuwa sangsaya sangsara, malah ora duwe begja, sapa kang bagus ati iku bisa kinasih ing Gusti, sapa kang ngumbar angkara, iku cadangane sangsara. Mula sakabehing buku, Kitab, Kur’an, Injil, Wedha, iku ngemot piwulang becik lan utama.
Senadiyan kita apal buku utawa Kur’an nanging ora digugu pituture dawuh-dawuhe kang becik diarai kapir tegese nyebal saka penggawe becik sapa kang nyebal saka penggawe becik  sapa kang nyebal saka penggawe kebagusan iku bakal apes jajane, asor asmane surem cahyane wirang tembe burine, apa iku subur uripe!!!!
Mula iku yen kita ngaku manungsa, kudu duwe agama, bagus ati iku bisa kinasih ing Gusti. Ora samar yen diala-ala ing liyan, lan ora ngarep-arep pawehing liyan, sebab kita yen ngaku umat, satriya iku kudu adil, kudu jakat (paweh) marang sapa bae kang lagi susah yen kita isih gagah kanti ora cacat aja pisan-pisan ngarep-arep dijakati (wenehi) pilih endi bisa paweh lan diwenehi dene kang tampa paweh iku ing batin rumangsa tanpa kanugrahan lan kebagusan.
Mula iku wajib percaya marang awake dewe kang bagus ati, ora was sumelang, ing batin ora rungsang-rungsang.

ngopi yuuk..!

Senin, 13 Desember 2010

SUWITO


KINANTHI AJA KELU RUPA BAGUS
Desember 27, 2008 8:39 am
1.
Aja pisan-pisan gumun,
angadhepi jaman iki,
kutha mompyor pancen nyata,
sesawangan ‘keh kang becik,
kabeh iku mung pameran,
pancen kena den gumuni.
2.
Nanging coba yen ditlusur,
iku bisa mbebayani,
marmanira kudu bisa,
ing sajrone ngudi ngelmi,
salah weweng singkirana,
sabab akeh sawan manis.
3.
Aje kelu rupa bagus,
aja katut tembung manis,
aja nyawang marang bandha,
wong enom ‘ja gampang lali,
rupa-rupa sambekala,
kudu kenceng ancas nguni.
4.
Sawer wisa tegesipun,
welingku marang cah manis,
kutha beda karo desa,
lamun sira ngudi ngelmi,
poma-poma ngelingana,
donga kang aneng agami.
5.
Jrone ati wong tuwamu,
kalung asta rina wengi,
melang-melang rasanira,
kaya biyung ninggal bayi,
turu aneng pinggir wana,
asu ajag padha muni.
6.
Urip aneng donya iku,
yen kebacut dadi ciri,
wong cilaka salaminya,
iki banget mitunani,
batine bakal kesiksa,
mula kudu ngati-ati.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar